Historia psychoterapii: Melanie Klein
Melanie Klein – jedna z bardziej zasłużonych psychoterapeutek w nurcie psychoanalitycznym urodziła się w Wiedniu, 30 marca 1882r.
Od dzieciństwa jej marzeniem było pójście w ślady ojca i zostanie lekarzem, jednak z powodu wczesnego założenia rodziny nie zrealizowała tych planów.
Dopiero kiedy w 1910 roku przeprowadziła się wraz z rodziną do Budapeztu, rozpoczęła tam szkolenie w nurcie psychoanalitycznym oraz własną terapię szkoleniową u wybitnego specjalisty – Sandora Ferencziego.
W roku 1921 roku przeprowadziła się do Berlina, gdzie kontynuowała psychoterapię u kolejnej osobistości świata psychoterapii – Karla Abrahama , którą przerwała śmierć analityka.
M. Klein zawodowo zajęła się pracą psychoterapeutyczną z małymi dziećmi. W 1926 roku została zaproszona do Londynu przez Ernesta Jonesa. Kontynuowała tam swą pracę łączącą zarówno praktykę jak i teorię z obszaru pracy z dziećmi.
Melanie Klein stała się czołową przedstawicielką nurtu zwanego jako Teoria Relacji z Obiektem a jej autorskie techniki pracy z małymi dziećmi oraz wypracowane koncepcje (m.in. dotyczące nieświadomych fantazji, pozycji rozwojowych tj. schizo-paranoidalnej i depresyjnej) przyczyniły się nie tylko do większego wkładu w psychoterapie dzieci ale też osób dorosłych.