Historia psychoterapii: Zygmunt Freud

Zygmunt Freud, zasłużył się w historii psychoterapii jako twórca psychoanalizy. Był on także wybitnym neurologiem, neuropatologiem, psychologiem oraz psychiatrą.
Z. Freud urodził się 6.05.1856 roku we Freibergu na Morawach, w wieku 4 lat przeprowadził się z całą rodziną do Wiednia.

Już w wieku 17 lat Freud został studentem Uniwersytetu Wiedeńskiego, gdzie zgłębiał biologię oraz medycynę. Po studiach został pracownikiem Laboratorium Fizjologii i Neurologii Uniwersytetu Wiedeńskiego , następnie dostał pracę w Szpitalu Powszechnym w Wiedniu, prowadził także prywatny gabinet lekarski.

W obszarze psychoterapii Freud był zaciekawiony metodą stworzoną przez Josefa Breuera, co skłoniło go do rozpoczęcia rozmów prowadzących do poszukiwania bezpośrednich przyczyn objawów nerwicowych u jego pacjentów. Było to przyczynkiem do podjęcia analizy całego życia pacjentów. Freud zaobserwował, iż tego typu sesje przyczyniają się u jego pacjentów do doświadczania znacznej ulgi. Ta obserwacja doprowadziła do postawienia hipotezy, iż w wypowiadanych treściach (wspomnienia, wolne skojarzenia) znajduje się czynnik leczący. Freud założył, że to czego doświadcza psychika nie jest tożsame z aspektami świadomymi, co doprowadziło do ukucia pojęcia nieświadomości. Pojęcie to stało się sednem stanowiska dynamicznego rozumiejącego psychikę jako „zorganizowany układ sił nieświadomych”.

Do zasług Freuda można zaliczyć: wprowadzenie pojęcia „psychoanaliza” (1886 rok), opracowanie „teorii psychoanalizy” (1887 rok) a także opracowanie etiopatologii nerwic oraz metody interpretacji marzeń sennych.

W 1903r. Freud założył Wiedeńskie Towarzystwo Psychoanalityczne. Został też współzałożycielem Międzynarodowego Towarzystwa Psychoanalitycznego.