Psychoterapia dla młodzieży

Psychoterapia psychodynamiczna znajduje także zastosowanie w pracy z młodzieżą powyżej
12 roku życia. Dla młodszych dzieci zalecana jest psychoterapia poprzez zabawę. Celem pracy
terapeutycznej z nastolatkiem jest uzyskanie lepszej kontroli impulsów, większej stabilności
emocjonalnej i umiejętności dokonywania refleksji nad własnym zachowaniem. Efektem
pracy może stać się poprawa relacji z rówieśnikami oraz osobami dorosłymi, a także lepsze
radzenie sobie z wymaganiami, które związane są z aktywnością szkolną, rodzinną, intymną,
a w przyszłości zawodową.

Psychoterapia psychodynamiczna zalecana jest tym adolescentom, którzy doświadczają
różnego typu trudności w relacjach z ważnymi dla siebie osobami, przyjmują postawę
nadmiernie agresywną lub nadmiernie wycofaną, borykają się z wahaniami nastroju lub
doświadczają niepokoju, czy lęku. Bywa pomocna gdy nastolatek czuje się zagubiony w
zakresie pełnionych ról społecznych, czy też w obrębie tożsamości społecznej, zawodowej,
czy seksualnej.

Podjęcie pracy psychoterapeutycznej z nastolatkiem możliwe jest jedynie w sytuacji, gdy
wszyscy jego opiekunowie wyrażają na nią zgodę oraz są gotowi wspierać proces
terapeutyczny. Psychoterapeuta zobowiązany jest chronić prywatność nieletniego pacjenta i
kierować się zasadami tajemnicy zawodowej. Oznacza o, iż poufne treści ujawniane przez
pacjenta nie będą przekazywane jego rodzicom. Rodzice otrzymują ogólne informacje na
temat diagnozy, funkcjonowania psychologicznego oraz regularności uczestnictwa
nieletniego w terapii. Na nich spoczywa obowiązek regulowania płatności, kontaktu z
psychiatrą oraz realizowania innych specyficznych dla danej sytuacji zaleceń. Dla udanego
procesu leczenia kluczową rolę odgrywa zaangażowanie zarówno rodziców, jak i samego
nastolatka.